‘Mijnheer, kan je eens aan de mama vragen of ze luiers wil meegeven morgen?’ ‘Mama, kom maar mee dan zullen we je baby eens wegen en meten.’ Herkenbaar? Jammer genoeg wel … Als het over de kinderen gaat, worden mama’s nog iets te automatisch aangesproken. Gelukkig is er op dit vlak veel aan het veranderen. En misschien kan je daar als papa en partner ook zelf aan bijdragen?
Is het nog steeds zo dat organisaties, crèches en scholen in eerste instantie mama’s aanspreken als ze het over de kinderen willen hebben?
Thomas Thys, onderzoeker Hogeschool Artevelde: ‘Ik vrees inderdaad dat veel vaders die situaties herkennen. Gelukkig verandert er op dat vlak steeds meer, want vaders doen, denken en praten écht graag mee over de kinderen. Organisaties die met ouders en kinderen werken hebben al heel wat stappen gezet om vadervriendelijker te worden, maar er is zeker nog ruimte voor verbetering.’
Als dat kan, maak dan eens samen met je kind een wandelingetje door de school. Weet je waar de turnzaal is, waar ze eten, spelen en knutselen? Als de leerkracht dan vraagt naar helpende handen, zal je kind ook sneller eens aan jou denken.
~ Thomas Thys , onderzoeker Hogeschool Artevelde
Wat kunnen vaders en partners eventueel zelf doen?
‘Je kan inderdaad zelf ook stappen zetten om als volwaardige ouder te worden beschouwd en behandeld. Waar het allemaal begint: met geloof in jezelf. Zie je jezelf eigenlijk ook écht als een evenwaardige partner, met een even belangrijke rol in de opvoeding en het leven van je kind?
Dit zelfbeeld is de laatste decennia gelukkig al sterk veranderd bij de papa’s en partners zelf, maar ook hier is nog wat bewegingsruimte. Terwijl we intussen allemaal weten wat mild ouderschap is, wil ik daarom pleiten voor fier ouderschap. Wees in de eerste plaats fier op de rol die je als ouder hebt, praat erover met elkaar en toon je trots.’
Hoe kan je eigenlijk best reageren als er bijvoorbeeld in de opvang naar mama gevraagd wordt om propere kleertjes of meer luiers mee te brengen?
‘Ik zou daar geen probleem van maken, maar gewoon antwoorden dat jij die wel zelf zal meebrengen morgen. Oh ja, zorg dan wel dat je die spulletjes niet vergeet, anders vragen ze ’t de volgende keer gegarandeerd terug aan je partner. (glimlacht)’
Wees gewoon de beste ouder die je kan zijn. Er is geen stappenplan, handleiding of instructieboekje.
~ Thomas Thys , onderzoeker Hogeschool Artevelde
En later, als je kindje naar school gaat, hoe kan je dan zelf meer betrokkenheid creëren?
‘Ik zou vaders en partners aanraden om zelf op zoek te gaan naar kansen om jezelf erbij te betrekken. Blijf eens hangen aan de schoolpoort en doe een babbeltje met de andere ouders die daar ook regelmatig staan. Toon je interesse in het reilen en zeilen van de school.
Als dat kan, maak dan eens samen met je kind een wandelingetje door de school. Weet je waar de turnzaal is, waar ze eten, spelen en knutselen? Als de leerkracht dan vraagt naar helpende handen, zal je kind ook sneller eens aan jou denken.
Probeer ook een ouderraad, jaarlijkse klusdag of andere werkgroep bij te wonen. Op die manier zijn er heel wat kansen om te tonen dat je mee wil stappen in het verhaal van je kind en dat van de school.’
Heb je nog een laatste tip voor papa’s en partners?
‘Verenig jullie! Dat kan bijvoorbeeld in een organisatie als Vaderklap, maar ook gewoon door met elkaar te praten over vaderschap. Want het cliché dat moeders enkel over de kinderen praten en vaders over alles behalve de kinderen, dat mag voor mij stilaan uitsterven.
Maar vooral: wees gewoon de beste ouder die je kan zijn. Er is geen stappenplan, handleiding of instructieboekje. Er zijn zoveel manieren om je ouderschap te beleven en te tonen. Kies daaruit wat het beste bij jou en jullie gezin past. Die authenticiteit hou je veel beter en langer vol dan een rol te spelen die totaal niet bij je past.’
De expert
Thomas Thys is verbonden aan de opleiding Pedagogie van het Jonge Kind aan de Artevelde Hogeschool. Hij onderzocht de vadervriendelijkheid van organisaties.
