De Week van de Opvoeding vindt dit jaar plaats van 16 tot 23 mei en heeft als thema ‘Opvoeden, dat doen we samen’. Gezinnen kunnen bij de opvoeding van hun kinderen steun krijgen van een netwerk van organisaties en diensten. Het kan de last op de schouders van ouders verlichten. Zo komt er energie vrij voor andere gezinsactiviteiten. In dit artikel gaat het over hulp voor alleenstaande ouders na een scheiding. Kevin stapte naar de Opvoedingswinkel.
Emotioneel wrak
Kevin en de mama van zijn drie kinderen (11, 8 en 6 jaar) gingen twee jaar geleden uit elkaar. ‘Emotioneel was ik een wrak’, vertelt hij. ‘Maar ook de kinderen leden onder de breuk. Ze werden plots weer wakker ’s nachts, mijn jongste dochter klapte dicht en ze vroegen alsmaar waarom ik niet bij mama was. Ik leef voor mijn kinderen, maar was ongewild in een situatie verzeild die ik niet kende. Ik wist niet hoe ik daarmee moest omgaan.’
Kwaad en roepen
‘Ik had nogal een kort lontje’, geeft Kevin toe. ‘Dat zit in mijn karakter en het werd nog versterkt doordat ik het zelf moeilijk had. De machteloosheid over wat mij was overkomen en de pijn van de kinderen maakte mij snel kwaad. Ik had de neiging te roepen tegen hen als ze niet deden wat ik vond dat ze moesten doen.’ Niet dat het hielp: de weerspannigheid en de conflicten binnen het gezin namen steeds toe.
Ik reageer nu minder heftig en daardoor zijn de kinderen ook rustiger. Al leer ik hen ook wel om de kaas niet van hun brood te laten snoepen.
~ papa Kevin
Opvoedingswinkel
Kevin ging langs bij de Opvoedingswinkel voor hulp en advies. ‘De begeleidster in de Opvoedingswinkel liet me inzien dat je met roepen vooral gelijkaardig gedrag uitlokt. Je geraakt in een negatieve cirkel. Via haar heb ik geleerd om met mijn kinderen om te gaan op een pedagogische manier.
Ze tipte me boeken die konden helpen bij de opvoeding én boeken die hielpen om met de kinderen te praten. Voor de jongste, een kleuter nog, kreeg ik de raad het met een tekening te proberen. Voor haar bleek dat een goede methode.
Ik reageer nu minder heftig en daardoor zijn de kinderen ook rustiger. Al leer ik hen ook wel om de kaas niet van hun brood te laten snoepen. Ze moeten lief zijn en beleefd, maar ze moeten toch ook kunnen opkomen voor zichzelf. Ik zou niet willen dat ze over zich heen laten lopen.’
Hulp voor alleenstaande ouders
‘De Opvoedingswinkel was een grote steun in mijn opvoeding, zonder hen zou het me niet gelukt zijn. Maar zelf worstelde ik ook nog met de breuk. Twee maanden na de breuk met mijn vrouw moest ik stoppen met werken omdat ik emotioneel te zeer van de kaart was. De begeleidster vertelde me over een praatgroep voor alleenstaande ouders.’
Kevin zette de stap. ‘Nu ga ik al ruim een jaar naar die bijeenkomsten met lotgenoten. Ik kan er vertellen over wat me lastig valt of waar ik geen weg mee weet. Ook over de conflicten met mijn ex kan ik daar praten, iets wat ik tegen de kinderen zo weinig mogelijk doe. De anderen begrijpen wat ik meemaak, iedereen zit in een gelijkaardige situatie.
Het doet me goed eens te kunnen ventileren. De groepsbegeleidster leidt de gesprekken in goede banen en geeft nuttige raad. Zij bekijkt de dingen vanop een beetje meer afstand en ze heeft ook ervaring met dat soort situaties.’
Ondersteuning helpt echt
‘Ik kan andere alleenstaande ouders alleen maar aanraden om ook steun te zoeken. De stap zetten vergt moed, maar het helpt echt. Er zijn mensen die zich opsluiten en verstrikt geraken in hun problemen, in het begin was dat bij mij ook zo. Maar dankzij de steun van de opvoedingswinkel en van die lotgenotengroep heb ik mezelf weer wat op de rails gekregen én kan ik mijn kinderen beter ondersteunen’, besluit Kevin.
