‘Als Moederdag in aantocht is, wordt mijn hart een heel stuk zwaarder’, vertelt Anna, sterrenmoeder sinds 20 jaar. Haar dochter stierf een dag na de geboorte. Ook al was er toen al een zoon, en zouden er nog 2 dochters volgen, compleet voelt het gezin nooit. ‘Op dagen als Moederdag, merk ik dat elke keer weer. Er is een gat. Een blijvend gemis. Het verdriet haalt je niet meer elke dag in, je functioneert weer normaal. Maar kwijt geraak je dat gevoel nooit.’
De eerste Moederdag
‘Die eerste Moederdag herinner ik me nog goed: het was amper vier maanden na de geboorte en dood van onze dochter. Mijn zoon had geknutseld op school en was trots. Ik ook. Ik was ook blij maar mijn gezicht straalde niet zoals vroeger. Dat voelde ik zelf, maar met de beste wil van de wereld kreeg ik geen oprechte, uitbundige vreugde uit mijn lijf.
Mijn zoon bleef er rustig bij en kroop op schoot en wees op een klein sterretje in zijn werkje. “Mijn juf heeft gezegd dat daar onze zus is.” Toen brak ik. Mijn man verdween. Ik huilde en mijn zoon troostte me. En dat was goed. Hij was er voor mij. Dat is ook Moederdag.’
Sterretje met vlindervleugels
‘Twintig jaar geleden was er geen Facebook en Instagram. Ik ben daar blij om. Ik werd niet geconfronteerd met leuke berichten en foto’s van vriendinnen die ook pas mama waren geworden. Ze waren er wel, jazeker. Maar de confrontatie was minder hard. En toch bieden sociale media ook ruimte voor vriendschap en troost. Dat besef ik ook. Een berichtje sturen, kost weinig tijd en kan veel betekenen.
Gewoon een sterretje en een zoen erbij. Dat is genoeg om aan sterrenouders te laten weten: “Dit is ook jullie dag, wij denken aan jullie en jullie sterretje.” Het lijkt banaal, maar het maakt een wereld van verschil: weten dat anderen jullie sterretje niet vergeten zijn. Herkend worden als ouder en erkenning van je sterrenkindje – dat is echt belangrijk.’
Nu zijn er ook initiatieven die ervoor zorgen dat sterrenmama’s op Moederdag toch een kaartje krijgen. Elisio’s vlinderpost verstuurt, met steun van het Berrefonds, kaartjes op Moederdag, Vaderdag en de verjaardag onder het motto “Sterretje gebruikt vlindervleugels om een liefdevolle boodschap naar mama en papa te brengen”. Inschrijven is heel eenvoudig via de website van Elisio Vlinderpost.
Het is oké
Het is ook heel complex, zo’n dag. Als er nog andere kinderen in het gezin zijn, bieden die ook troost en ja, afleiding. Zijn die er (nog) niet dan is het hard.
‘Ik heb jaren gehad dat het me goed afging, maar evengoed jaren dat ik die dag ontroostbaar was. Prikkelbaar en lastig. Elk woord was er een te veel. Of het viel verkeerd.
Andere jaren was ik trots om moeder van vier te zijn. Je hebt er geen vat op. Maar het is oké. Aan jonge sterrenouders wil ik dat vooral zeggen: het is oké. Wat je ook voelt, het is oké.
Het is oké om te huilen. Het is oké om je af te sluiten. Het is oké om je aan de andere kinderen op te trekken. En, ja, het is oké om blij te zijn voor andere ouders met kinderen. Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je blij bent voor een ander. Het is oké als je je oké voelt. Alles is oké. Dus vooral: wees mild voor jezelf en lief voor elkaar.’
Ik heb jaren gehad dat het me goed afging, maar evengoed jaren dat ik die dag ontroostbaar was.
~ mama Anna
Herhalingsoefening
‘Als het verdriet, het gemis weer erg vooraan in mijn hoofd zit, denk ik vaak aan een citaat van P.F. Thomèse, de Nederlandse auteur die ook een dochtertje verloor en zijn verlieservaring prachtig beschrijft in Schaduwkind.
Hij schrijft: “De tijd heelt, wordt ervan gezegd. Maar dit moet zijn: de tijd herhaalt. Het is een herhalingsoefening. Je doet hetzelfde net zo lang over totdat je vergeten bent hoe het eerst is geweest.” Dat geldt voor alle soorten verlies en verdriet. Maar het klopt. En mij heeft dat altijd geholpen op dagen dat het moeilijk ging. Net als dat andere zinnetje: “Waar ze nooit was, daar zal ze altijd blijven.”
En dat merk ik dan weer heel erg bij mijn mama. Mijn mama is een trotse moeke voor al haar kleinkinderen, ver en dichtbij. Zij heeft al twintig jaar een dubbel verdriet: gemis om die kleindochter die er niet meer is en verdriet om mij, om ons.
Grootouders dragen dit verdriet mee, letterlijk en figuurlijk. Ook bij hen is het een plekje dat nooit gevuld is, een gaatje in hun hart dat altijd leeg is, een kleinkind dat niet groter wordt maar er altijd is.
We sturen elkaar op Moederdag altijd een extra berichtje, vroeger was dat een extra telefoontje. Maar ze hebben er altijd aan gedacht. Niet alleen op Moederdag, ook op haar verjaardag en op al die andere speciale dagen waarop zij aanwezig is door afwezigheid.’
Sterrenkindjes
Op onze pagina Sterrenkindjes lees je meer getuigenissen en vind je informatie voor wanneer jij als ouder of grootouder, of iemand in je omgeving, getroffen wordt door dit immense verlies.
