Paula (85) uit Wemmel houdt van kaartjes en schrijven. ‘Zolang ik me kan herinneren, ben ik ermee bezig in verschillende vormen. Taal en mensen staan centraal in alles wat ik doe. Als ik met de juiste woorden op papier iemand een goed gevoel kan geven, maakt me dat gelukkig.’
Inspiratie
Paula: ‘Tijdens de kerstperiode schrijf ik de meeste kaartjes. Dat zijn er jaarlijks zelfs meer dan honderd. Om die klaar te krijgen, schreef ik vroeger vaak tot twee à drie uur ’s nachts. De avonden geven mij namelijk de meeste inspiratie. Op dat moment is mijn werk gedaan, er is rust in huis. Dat helpt mij om een mooie tekst te kunnen maken.’
Positiviteit
‘Schrijven is voor mij een manier om wat positiviteit in de wereld te zetten. Ik kijk niet meer naar het nieuws, omdat het me triestig maakt. Ik zie zoveel mensen zagen en klagen. Het lijkt steeds moeilijker te worden om content te zijn met wat je hebt. De kaartjes zijn voor mij een simpele actie om wat hoop en warmte te verspreiden, om aan mensen te tonen: ik denk aan jou, jij doet ertoe.
De meeste aandacht gaat bij mij naar de tekst. Die maak ik graag zo persoonlijk mogelijk. Hoe een kaartje eruitziet, vind ik minder belangrijk. Ik knutsel ook graag kaartjes in elkaar. Dan knip ik elementen uit een oude kaart en maak ik er een nieuwe van. Het mag wel wat gekunsteld ogen voor mij. Ook het handschrift moet niet perfect zijn. Ik schrijf gewoon zoals ik ben, en schrijf wat ik denk. Alles komt recht uit mijn hart.’
Bananendoos vol
‘De kaartjes die ik zelf ontvang, bewaar ik. Intussen is het al een bananendoos vol. Maar vooraleer ze daarin een plaats krijgen, zet ik ze altijd even op de kast. Er staan bij ons thuis permanent enkele kaartjes uitgestald. Ik kan daar echt van genieten. In een wereld waarin mensen vooral gejaagd leven en er steeds minder tijd is voor elkaar, tonen de kaartjes mij dat er – ondanks de drukte van elke dag – wel nog ruimte is voor elkaar. Daar word ik oprecht gelukkig van.’
Foto: Kristof Ghyselinck
