Gescheiden ouders hebben vaak het gevoel dat hun ex-partner over hun schouder blijft meekijken naar hoe ze hun pubers opvoeden. Dat zorgt voor heel wat (onnodige) druk, zo blijkt uit de vragen die Sibille Declerck van Awel en Ilse De Block van de Opvoedingslijn krijgen. Je pubers opvoeden als gescheiden ouder, hoe pak je dat het best aan?
Elke week andere regels
Ilse: ‘Het is niet makkelijk om stevig op je strepen te staan als je je tiener maar de helft van de tijd bij jou hebt. En al zeker niet als je het gevoel hebt dat je ex en zijn of haar nieuwe partner voortdurend over je schouder meekijken.’
Sibille: ‘Wij horen heel vaak jongeren die in twee gezinnen wonen. Ze vinden het soms ingewikkeld: “Naar wie moet ik nu luisteren? Mag mijn plusmama dingen beslissen waar mijn echte mama niet mee akkoord gaat?” Het is niet altijd vanzelfsprekend om elke week een andere set regels te moeten volgen.’
Ilse: ‘Als er goeie afspraken zijn en als die afspraken duidelijk gemaakt worden aan de tieners, kunnen ze dat best aan. Maar voor ouders is het inderdaad een serieuze opdracht om los te laten wat er in dat andere gezin gebeurt en daar geen energie in te stoppen.’
Het is niet makkelijk om stevig op je strepen te staan als je je tiener maar de helft van de tijd bij jou hebt. En al zeker niet als je het gevoel hebt dat je ex en zijn of haar nieuwe partner voortdurend over je schouder meekijken.
~ Ilse De Block , De Opvoedingslijn
Opvoedregels versus huisregels
Sibille: ‘Weet je wat echt kan helpen? Probeer een verschil te maken tussen opvoedregels en huisregels. De opvoeding is de verantwoordelijkheid van de ouders, van de vader en moeder, ook al wonen die niet meer samen. Plusouders hebben daar eigenlijk niets mee te maken. Op welke leeftijd tieners een smartphone krijgen en naar welke school ze gaan: daar beslissen de echte ouders over.
Maar plusouders spelen wel een rol als het over het huishouden en het samenleven gaat. Mag die smartphone mee naar boven? Moeten de schoenen uit voor je de trap opgaat? Wie maakt de vaatwasser leeg? Zulke dingen kunnen plusouders mee bepalen, want dat zijn huisregels.
Uiteraard zal er regelmatig onenigheid zijn, maar ook in een kerngezin ben je het niet altijd met elkaar eens. Het is niet omdat je in een gebroken gezin leeft, dat het allemaal zoveel erger is. Discussies horen nu eenmaal bij de puberteit.’
Vertrouw op je buikgevoel
Ilse: ‘Bij de Opvoedingslijn merken we dat ouders het probleem inderdaad soms groter maken uit schuldgevoel om die scheiding. “Ik wil niet dat het liefje van mijn twaalfjarige dochter hier al blijft slapen. Is het wel oké dat ik dat verbied?”
Die twijfel is begrijpelijk hoor, een paar dagen later gaat dat meisje naar de andere ouder die er misschien een andere mening op na houdt. Wij raden dan aan: “Stel nu dat die andere ouder niet over je schouder meekijkt, wat zou je dan doen?” Ouders weer wat op zichzelf en op hun buikgevoel leren vertrouwen, is een groot stuk van onze opdracht.’
