Mijn partner en ik gaan uit elkaar. Hoe werken we een goede verblijfsregeling uit waar vooral de kinderen niet de dupe van zijn?
Goede verblijfsregeling voor kinderen
Op deze vraag is geen éénduidig, allesomvattend antwoord te geven. Je kunt bij het uitwerken van de regeling wel rekening houden met enkele principes.
Zo moet je kind zich in de nieuwe situatie veilig kunnen hechten, en een veilige warme band en gewoontes opbouwen met beide ouders. Daarvoor is er voldoende contact nodig. Te lang niet bij een van de ouders zijn, kan voor vervreemding, verlatingsangst en ongemakken zorgen.
Voldoende contact
Tot de leeftijd van ongeveer zes jaar kan een kind een periode van meerdere dagen niet overzien. Dan kan je kind het gevoel krijgen dat de ouder bij wie het op dat moment niet is, niet meer bestaat.
Een klassieke week-weekregeling is dan ook af te raden voor kinderen jonger dan zes jaar. Afwisselen kan, maar best voor kortere periodes. Dat maakt de kans kleiner dat het kind en de ouders elkaar beginnen te missen.
Comfortabel
Het is even belangrijk dat beide ouders zich comfortabel voelen bij de afgesproken regeling. Als je je als ouder niet goed in je vel voelt, is dat niet in het belang van je kind. Dus kijk niet uitsluitend naar wat het beste is voor het kind, denk ook aan jezelf en aan hoe je (ex-)partner zich bij de regeling voelt.
Er is geen wonderoplossing, elke situatie is anders. Jouw werkomstandigheden, of je al of niet borstvoeding geeft, de beschikbaarheid van de andere ouder … Soms is een regeling waarbij beide ouders evenveel tijd toebedeeld krijgen gewoon niet mogelijk.
Een netjes gedeelde verblijfsregeling is misschien wel de regel, maar niet zaligmakend in elke context. Met andere woorden, je bent ook een goede ouder als je kind niet exact de helft van de tijd bij jou verblijft.
