Ons dochtertje van anderhalf heeft een stevig karakter. Ze wil alles zelf doen: zelf schoenen aandoen, zelf kleren kiezen,.. Voortdurend horen we ‘ikke doen’. Maar ze kan nog niet alles zelf. Als ik tijd genoeg heb, laat ik haar proberen, maar op momenten van tijdsdruk kan ik haar die ruimte niet geven. Gevolg: een boze peuter, een gestresseerde mama en hopeloos te laat op het werk. Hoe kan ik dat aanpakken?
Peuterpuberteit
‘Ikke doen’ is een uitspraak die gezinnen met een peuter maar al te goed kennen. Niet voor niets wordt er ook wel eens gesproken over peuterpuberteit. ‘Neen’ en ‘zelf doen’ lijken opeens de enige woorden die je kind nog kent. Dat kan knap lastig zijn.
Probeer je kind de kans te geven om te ontdekken wat het kan. Niet altijd makkelijk als het vooruit moet gaan. Kijk naar wat het zelf al kan en maak afspraken over wat wanneer mag. ’s Morgens zelf kleren laten kiezen is vaak niet ideaal, ’s avonds de keuze laten maken misschien wel?
Je peuter door deze fase helpen, gaat zelden zonder scènes en stampvoeten. Probeer het te zien als een voorbijgaande periode, die hoort bij deze ontwikkelingsfase, en zelfs nodig is. Weten dat het overgaat, kan het minder lastig maken.
Grenzen aangeven
Stevig in je ouderrol staan op momenten waar geen experimenteerruimte is (zoals wanneer je op tijd op je werk moet zijn) helpt ook. Je dochtertje mag experimenteren, maar het is even belangrijk dat ze grenzen krijgt. Zodat ze leert rekening houden met anderen en met haar omgeving.
Grenzen aangeven klinkt soms wat taboe. Alsof je je kind wilt beknotten, terwijl het toch alle kansen moet krijgen? Grenzen stellen is niet beknotten, integendeel, het biedt veiligheid om binnen die grenzen voluit te kunnen ontdekken en het is een wezenlijk deel van opvoeden. Gun jezelf de tijd om samen met je peuter op ontdekkingstocht te gaan. Misschien word je verrast.
