Bewust alleenstaande mama’s, hoe doen ze het? En vooral: hoe worden ze het? Kristien (33) hakte 2,5 jaar geleden de knoop door: als single vrouw zou ze voor een spermadonor kiezen. Ondertussen is ze al 17 maanden een bewust alleenstaande moeder van Suzanne, haar eigen vlees en bloed.
Mijn psychologe gaf me het duwtje in de rug
‘Vroeger wilde ik geen kinderen. Ik had een boeiende job als logopediste en dat was lang voor mij voldoende. Toch heb ik op een bepaald moment bewust gekozen voor pleegzorg. En dan is het geleidelijk beginnen te borrelen: naast mijn pleegdochter Fien wilde ik ook een kindje van mezelf.’
Kristien is op dat moment 31 en single. Ze gaat in die periode ook af en toe naar een psycholoog. ‘Zij heeft me uiteindelijk geholpen met de beslissing. Want die knoop hak je niet in 1-2-3 door. Durf ik het of toch maar niet?
Het is onomkeerbaar en ook de enorme verantwoordelijkheid die bij een baby komt kijken, speelde me parten. Maar mijn psychologe gaf me het duwtje in de rug dat ik nodig had. Zonder haar had had ik het misschien niet gedurfd. Zij was onpartijdig en kon er daarom vanop afstand heel rationeel naar kijken.
Verder heb ik er eigenlijk niet met zoveel mensen over gepraat. Vooral met een goede vriendin, ook een bewust alleenstaande moeder. Mijn vrienden hadden het zien aankomen, maar mijn ouders vielen compleet uit de lucht.
Toch was iedereen heel blij voor mij. Je krijgt wel opmerkingen natuurlijk. Durf je dat echt? Zal dat lukken? Is het wel eerlijk dat dat kindje geen vader heeft? Maar ik was zo overtuigd van mijn beslissing dat die reacties me geen seconde deden twijfelen.’
Anonieme spermadonor
En dan gaat het snel. Op aanraden van een vriendin trekt Kristien naar Jan Palfijn in Gent. ‘Daar ben je zeker welkom als alleenstaande vrouw en moet je geen psychologische tests ondergaan om te checken of je wel geschikt bent als mama.
Ik vind zo’n systeem ook echt vreselijk. Gewone koppels moeten toch ook geen toestemming krijgen om aan kinderen te beginnen? Ik ben rechtstreeks naar een gynaecoloog en de fertiliteitskliniek mogen gaan en kon meteen een verzoek tot medische voortplanting indienen.
Na de lichamelijke onderzoeken moest ik een lijst opstellen met mijn uiterlijke kenmerken. Zo werd een donor gezocht die op mij leek. Verder bleef de spermadonor volledig anoniem. Ik weet zijn naam niet, ook niet hoe hij eruit ziet of welke nationaliteit mijn donor heeft. Spannend!’
Dan is het wachten op de eisprong om op het juiste moment richting ziekenhuis te vertrekken voor de inseminatie. ‘Een heel speciaal moment waar niemand anders bij moest zijn. Dacht ik. Hoewel het insemineren van het sperma in de baarmoederholte amper twee minuten duurt, had ik de lichamelijke en mentale impact onderschat. Hier was ik toch even de kluts kwijt. Achteraf gezien had ik beter iemand meegenomen. Al is het maar om er achteraf nog even samen over te kunnen babbelen.’
Je houdt best een totaalbedrag van 1000 euro in je hoofd voor vaste kosten, consultaties gynaecoloog en kostprijs van het sperma.
~ Kristien, bewust alleenstaande mama
Sterk opvangnetwerk
Kristien heeft geluk. De eerste poging is al meteen succesvol. Ze is zwanger! En hoewel ze zich erop had voorbereid, slaat het goede nieuws in als een bom. Letterlijk bijna. Want al van het prille begin protesteert haar lijf en wordt de hele zwangerschap een hel van slapen en overgeven.
Maar dan, twee weken voor de uitgerekende datum, bevalt ze van Suzanne. Tijdens de bevalling en ook de dagen erna wijkt haar zus niet van haar zijde. ‘Ik heb een heel tof opvangnetwerk, vertelt Kristien.
‘Tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling kreeg ik ontzettend veel steun van vriendinnen en familie. Die hulp heb je soms ook echt nodig. Ik heb vaak migraine en als het te lastig wordt, komt mijn papa wat babysitten.
Met de hand op het hart kan ik zeggen dat ik als bewust alleenstaande moeder in die 17 maanden sinds de geboorte van Suzanne nog niet vaak een papa in huis heb gemist. Het enige waar ik aan kan denken zijn die momenten als ze ziek is. Dan zou het fijn zijn om even met een partner te kunnen overleggen over medicatie en een doktersbezoek.’
Het kostenplaatje
Het BAM-plan van Kristien ging vlot. De beslissing nemen om eraan te beginnen was lastig, maar eenmaal ze de klik had gemaakt, was ze er volledig klaar voor en heeft ze er niet meer over getwijfeld.
‘Als alles goed gaat, ben je normaal rond de vijfde maand na het begin van je traject zwanger. Bij mij was er maar 1 poging nodig, een ongelofelijke meevaller. En dat zorgt er voor dat ook het kostenplaatje meeviel,’ vertelt Kristien.
‘Je houdt best een totaalbedrag van 1000 euro in je hoofd voor vaste kosten, consultaties gynaecoloog en kostprijs van het sperma, maar bij mij was het dus iets minder.’ Of ze het nog eens zou doen? ‘Meteen! Al ben ik momenteel te rationeel. Nog een baby bovenop mijn job, Suzanne, Fien en het huishouden past momenteel niet in het plan.’
