Lotte Debrouwere: ‘Bewust alleenstaande mama zijn… ze verklaarden me zot’

De menage

‘Terwijl ik zelf nog dacht dat ik “gewoon eventjes” een kindje zou opvoeden, wisten mijn vriendinnen wel beter. Het bleek uiteindelijk iets minder rooskleurig dan ik mij toen voorstelde. Bewust alleenstaande mama zijn… mijn vriendinnen verklaarden me zot.

Als ik nu dus vrouwen hoor die er alleen aan willen beginnen, geef ik altijd de raad om zich goed te laten omringen, want helemaal alleen lukt het niet. It takes a village to raise a child.’ 

Iets dat haar papa ook wist én zei toen ze het nieuws vertelde. ‘Na een lange stilte zei hij alleen maar: “Voor een kindje moet je een menage hebben”.’

Uit bed gebeld

‘Ik geef eerlijk toe dat het zonder mijn ouders of mijn fantastische zus nooit gelukt was. Toen ik ten einde raad was omdat Loes hele nachten huilde, heb ik mijn zus ontelbare keren uit haar bed gebeld.

In het midden van de nacht stond zij dan aan mijn deur, in haar gele pyjama en met kleine oogjes: “Wat nu weer?” 

Het lastigste

‘De eenzaamheid vind ik uiteindelijk het lastigste. Het feit dat je er alleen voor staat en alle belangrijke beslissingen op je eentje neemt. Je kunt niet overleggen met je partner: “Zou ze honger hebben of is ze moe, wat denk jij?” Er is niemand in de buurt die je kind even overneemt als je zelf op het punt staat in te storten.

Ook op praktisch vlak is het een hele uitdaging. Je kunt niet zeggen: “Schatje, ik loop snel naar de bakker. Let jij even op Loes?” Op de bots koffie gaan drinken met een vriendin? Onmogelijk! Je hangt altijd af van de goodwill van anderen.’